Joop Daniëls, de bijna vergeten midvoor die fabelachtig piekte in Sparta’s kampioensjaar

In de rubriek Kasteelkanjers wordt het vizier gericht op oudspelers die Sparta in het roodwitte shirt extra kleur hebben gegeven. In de rij der memorabele smaakmakers belicht Louis Du Moulin ditmaal Joop Daniëls als vooral midvoor van het legendarische elftal dat in 1959 landskampioen werd en vervolgens met de onverschrokken Denis Nevillebrigade furore maakte in  het Europa Cuptoernooi.

Over de zesde en laatste landstitel die Sparta in het seizoen 1958-1959 veroverde is al heel veel gezegd en geschreven. Daarbij was er vaak volop aandacht voor de markante Engelse trainer Denis Neville, de mannetjeputters Ad Verhoeven en Hans de Koning, de schicht op rechts Tonny van Ede en de balvaardige kleine helden Tinus Bosselaar en Pietje de Vries. Wie altijd minder in de schijnwerpers heeft gestaan is Joop Daniëls, wiens rol aan het aanvalsfront in het ‘kampioensjaar’ toch van kapitale betekenis is geweest. Ga maar na: met 23 doelpunten kroont deze geboren en getogen Rotterdammer (van 25 augustus 1931, voornaam voluit Jozeph) zich tot clubtopscorer (voor Van Ede met negentien treffers) en dat in ‘slechts’ 26 optredens in de hoofdmacht. Ofwel Daniëls loopt in die jaargang als afmaker bijna een op een! Onder de specialisten moet de Spartaan overigens nog wel vier collega’s van andere clubs voor zich dulden, onder wie ‘s lands topschutter Leo Canjels (34 namens NAC) en nummer twee Dirk Lammers (26 voor DOS).    .​

Peet Geel
De hoge productiviteit van Daniëls is des te opmerkelijker, omdat hij in voorgaande jaren telkens zoveel minder het net heeft kunnen vinden. In het seizoen 1955-1956 dat hij, overgekomen van HION, nog met Sparta 1 in de Hoofdklasse A uitkomt, blijft de teller steken op zeven doelpunten. De eerste jaargang in de Eredivisie (1956-1957) laat Daniëls slechts vier treffers noteren en in het jaar dat Sparta de KNVB-beker wint (1958) op niet meer dan drie. In die periode is hij ook nog geen vaste waarde als spits en moet hij voor zijn plek in de basis nog opboksen tegen een geduchte Schiedamse concurrent die via BVC Amsterdam op het Kasteel is neergestreken, te weten Peet Geel.​

Op gang​
Voor Neville is Geel in de eerste weken van het ‘topjaar’ 1958-1959 nog eerste keus, maar daarna krijgt Daniëls toch steeds meer de voorkeur. Het afronden wil aanvankelijk niet zo vlotten, totdat hij medio september thuis tegen SHS twee van de zes treffers (uitslag 6-1)  voor zijn rekening neemt. En dan komt de doelpuntenmachine in Daniëls op gang en zullen met hem ook zijn ploeggenoten makkelijker hun goaltjes meepikken. Sparta pakt twee ronden voor het competitieslot de titel tegen DWS/A in het Olympisch Stadion, mededankzij twee treffers van Daniëls. Na 34 wedstrijden finisht de Kasteelbrigade met 51 punten plus een imponerend doelsaldo van 83 voor en slechts 20 tegen.​

Europese hattrick
Wanneer aansluitend Sparta  Europa ingaat doet Daniëls van zich spreken door op Spangen in de eerste ronde tegen het Zweedse IFK Göteborg een hattrick te scoren (uitslag 3-1).  Ook in de noodzakelijke beslissingswedstrijd tegen de Scandinaviërs (na hun 3-1 thuiszege) is Daniëls weer trefzeker, waarop de Rotterdammers in Bremen met een verdiende overwinning (1-3) van het veld stappen.​

Rond Sparta hangt in die dagen een sfeer van euforie die aanhoudt tot het heroische drieluik tegen ‘het grote Glasgow Rangers’ in de kwartfinale van de Europa Cup. Voor Daniëls is het moeilijk meegaan in de jubelstemming, omdat hij opnieuw moet knokken voor zijn stek in het eerste. Om onduidelijke redenen heeft Neville voor de start van het seizoen twee Ierse aaanvallers gehaald en deze Peter Fitzgerald en Johnny Crossan moeten hun speelminuten krijgen, hoe middelmatig ze ook zijn.​

Piet de Vries
Ploeggenoten hebben moeite met de vervanging van Daniëls, maar hebben die ook maar te accepteren. Piet de Vries herinnert zich nog: ,,Joop was voor onze ploeg juist een zeer nuttige kracht, niet alleen als goaltjesdief. Hij was, net als Wim van der Gijp, zo brutaal als de beul, een jongen die zonodig oorlog maakte met de tegenstander, waardoor andere spelers meer de ruimte. Daarnaast was Joop buiten het veld ook nog een hele fijne vent om mee om te gaan.”   ​

Piet van Miert
Daniëls komt in de jaargang 1960-1961 nog  welgeteld achttien competitieduels in actie en maakt daarbij zes doelpunten. Inmiddels is Piet van Miert dan Nevilles favoriete spits, die in zijn eerste dienstjaar op Spangen tot vijftien treffers komt. Daniëls zal er daarna nog een (onbevredigend) jaar Sparta aan vastplakken en in de zomer vn 1962 verkassen naar tweede divisionist SVV. ​

Op een seizoen Harga volgen nog een jaar bij EDO in Haarlem en een kortstondige rentree in de Eredivisie bij nieuwkomer Telstar. Heel oud wordt Joop Daniëls helaas niet: hij sterft in 2001 op 69-jarige leeftijd. Voor menig Spartaan van zijn generatie leeft nog altijd de dubbele vraag: ‘Hoe kan het dat Daniëls slechts een seizoen zo geweldig heeft gepiekt en had er op Spangen niet meer uit zijn talent moeten worden gehaald ?  ​