Kasteelkanjers: Bram Marbus

Onderstaand stuk komt uit Pro Sparta in 2018

In de rubriek Kasteelkanjers wordt het vizier gericht op oudspelers die Sparta in het roodwitte shirt extra kleur hebben gegeven. In de rij der memorabele smaakmakers belicht Louis Du Moulin ditmaal voormalige spits ‘Big’ Bram Marbus, die in het ‘rampseizoen’ 2001-2002 door trainer Frank Rijkaard te vroeg aan de kant werd gezet. Eerder riepen de vrouwelijke Sparta-supporters de rijzige Noordwijker uit tot ‘Ladykiller van het jaar.’

Bram Marbus (1972) wist reeds vroeg in het voorjaar van 2002 dat hij Sparta na drie seizoenen zou verlaten. Voorname reden was dat regerend Kasteelheer Frank Rijkaard hem als spits niet zag zitten. Niettemin ging de kopsterke stormram uit Noordwijk ervan uit dat hij binnen de lijnen nog zijn bijdragen zou leveren tot en met het eind van de strijd om lijfsbehoud in de Eredivisie.

Totdat direct na de uitnederlaag bij PSV in de voorlaatste speelronde de al langer tikkende bom barstte.,,In die wedstrijd werd voorin de ene nieuweling na de andere ingebracht. Houssin Bezzai, Murat Mazlum, Kenneth Cicilia, noem ze maar op, maar ik kon op de bank blijven zitten. Dus ben ik na afloop op Rijkaard afgestapt om hem op niet mis te verstane wijze mijn ongenoegen kenbaar te maken. Hij gaf al snel toe dat hij me niet meer nodig dacht te hebben, zo was mijn Spartaperiode dus ineens voorbij.’’

Intern zooitje
Over de laatste fase die als speler op Spangen meemaakte zegt Marbus dat het ‘intern een zooitje’ was. En dat kwam door het vroegtijdig afserveren van de degelijke routine (onder wie Dave van der Meer en Richard Elzinga), ten faveure van de aanstormende jeugd. Was dat niet gebeurd dan had de zwalkende Rijkaardbrigade de (derde) nacompetitie in de roodwitte geschiedenis wellicht wél met succes afgesloten, schat hij zo in. ,,Maar goed, wat mezelf betreft wil ik zeker niet de schuld alleen maar bij de trainer neerleggen. Ik was dat jaar ook minder fit door een slepende achillespeesblessure, ik was gewoon niet in m’n allerbeste doen.’’

Huzarenstukjes
Marbus keerde vervolgens terug naar Go Ahead Eagles, waar hij nog drie seizoenen zijn brood als voetballer zou blijven verdienen. Als blijvende bagage nam hij mee een berg mooie herinneringen aan zijn Kasteeljaren, die hij tot op de dag van vandaag koestert. ,,Zoals de 3-0 overwinning op Ajax, waarbij ik scoorde en de verrassende 1-2 in de Kuip, tot op heden de laatste uitzege van Sparta op Feyenoord, dat waren toch wel echte huzarenstukjes,’’ weet ‘Big Bram’.

Ladykiller
Heel apart, zo niet uniek (?) was de onderscheiding die hem na de succesvolle afronding van Sparta’s tweede nacompetitie in 2001 ten deel viel: de uitverkiezing tot roodwitte Ladykiller van het Jaar. ,,De enige prijs die ik ooit heb gewonnen! Naast een fraaie vaas met gravure zat

daar nog een training van een vrouwenelftal aan vast. Helaas is het daar nooit van gekomen, maar misschien dat de dames zich nog eens willen melden?’’

Marbus, tegenwoordig ’om den brode’ dagelijks actief als beëdigd makelaar, trekt nog geregeld zijn voetbalschoenen aan voor een partijtje met de Pensionado’s van zijn eerste club Noordwijk en heel af toe speelt hij een potje mee met de Sparta Legends.