Kasteelkanjers: Jochem van der Hoeven, snel doorgebroken, geregeld gestuit door zware blessures

Jochem van der Hoeven (1975) debuteert onder trainer Henk

ten Cate in de roodwitte hoofdmacht op 2 december 1995 in de uitwedstrijd tegen

PSV, die knap met 1-2 wordt gewonnen. Zijn (voorlopig) laatste optreden in het

'shirt der shirts' is welgeteld een jaar en zes dagen later thuis in de

confrontatie met Vitesse, die met dezelfde cijfers verloren gaat. Hoe dat zo?

Voornoemde Ten Cate, die in de winterstop een vertrek bij Sparta zal forceren

om bij Vitesse aan de slag te kunnen, wil zijn meest talentvolle verdediger per

se meenemen naar Arnhem. Die hartenwens resulteert in een bliksemtransfer die

de Kasteelclub prompt twee  miljoen

gulden oplevert. ,,Ik weet het nog precies, we zaten in trainingskamp in Spanje

toen dat allemaal werd geregeld,'' vertelt Van der Hoeven twintig jaar na dato.

,,Ikzelf was daar ook behoorlijk verrast over. Heb je honderd wedstrijden in

het eerste achter je naam, dan weet je wat er te koop is, maar ik was jong en

onervaren en pas aan mijn tweede seizoen bezig. Maar goed, de trainer geloofde

heilig in mij en er zat een mooi contract aan vast.''

Dat de overgang naar Vitesse ook daadwerkelijk een stap

omhoog betekent wordt snel duidelijk. Ten Cate leidt als tussentijdse opvolger

van Leo Beenhakker de razendambitieuze Arnhemmers eerst naar een vijfde plaats,

de daaropvolgende jaargang wordt zowaar afgesloten als nummer drie. Van der

Hoeven speelt zich in die dagen  geregeld

in de kijker, ook bij Jong Oranje, waarin hij in totaal twaalf keer zal spelen

in een elftal met latere vedetten als Ruud van Nistelrooij, Roy Makaay, Mark

van Bommel en Fernando Ricksen.

Als huurling terug

De wisselingen van de wacht op de bank in het gloednieuwe

Gelredome (met name het aantreden van de Duitser Herbert Neumann) leiden ertoe

dat Van der Hoeven als huurling kan terugkeren op Het Kasteel. Zijn inbreng is

meer dan welkom, omdat Sparta onder Hans van der Zee zich duidelijk steeds meer

ontpopt als een zorgenkindje. Jan Everse neemt het in de tweede competitiehelft

van hem over en uiteindelijk wordt de nacompetitie gehaald.

Die  bloedstollende

slijtageslag weet Sparta ook te overleven, maar voor Van der Hoeven eindigt die

missie voortijdig in een drama: op Het Kasteel tegen Helmond Sport wordt een

grove charge van Jerry Taihuttu hem fataal, een dubbele beenbreuk is de schade,

de aansluitende herstelperiode kost hem een dikke acht maanden. Destijds was

Van der Hoeven er vanzelfsprekend behoorlijk kapot van, anno 2016 kan hij die

'knak' in zijn voetballoopbaan best relativeren. ,,Zoiets kan nu eenmaal

gebeuren. Van de kant van Taihuttu was het een moment van niet bij de les zijn

met grote gevolgen. Voor hem was het ook heel vervelend, want hij is ervoor

verguisd. Hij was er ook erg van onder indruk, de keren dat hij me heeft

opgezocht was hij zeer schuldbewust.''

Schouder- en liesleed

De 'beenbreukellende' heeft Van der Hoeven een plek

kunnen geven, ook omdat hij in het vervolg van zijn carrière nogal eens in de

lappenmand belandt. Een voorspoedige voortzetting bij Vitesse wordt

dwarsgezeten door eerst een verlammende schouderblessure en vervolgens een

liesbreuk, waar hij veel te lang (en dus niet topfit) mee doorvoetbalt. Ten

langen leste blijkt een operatie door toenmalig Spartadokter Casper van Eijck

de oplossing. 

Fortuna Sittard

Bij Fortuna Sittard vindt Van der Hoeven vanaf 2000 wel

weer zijn draai, probleem is evenwel het afglijden van de Limburgse club,

waarmee hij na twee seizoenen uit de Eredivisie degradeert. De Rotterdamse rots

in de branding blijft daarna nog een jaar 

solidair met zijn werkgever: hij levert een fors deel van zijn salaris

in om het voortbestaan van de Fortunezen te helpen waarborgen.

Laatste halteplaats als profvoetballer in Nederland wordt

voor hem begin 2004 Helmond Sport, waarna later dat jaar nog een buitenlands

avontuur volgt middels een contract bij op AEP Paphos FC op Cyprus. Daar moet

hij zelfs knokken voor het incasseren van zijn verdiende loon, maar achteraf

zegt Van der Hoeven hierover: ,,Toch mooi om te hebben meegemaakt. Sterker,

mijn vrouw en ik hebben daar een geweldige tijd gehad, die tien maanden hadden

we voor geen goud willen missen.''

Fysiotherapie

Niet alleen zijn vader (bekend huisarts te Spangen!) ,

maar evenzeer zijn eigen lichamelijk wel en wee dragen ertoe bij dat van der

Hoeven zich steeds meer verdiept in de medische zorg. Vandaar dat hij alweer

geruime tijd als fysiotherapeut zijn brood verdient, met als extra

specialisatie medical taping. ,,Daarover geef ik ook lezingen en cursussen,

overal in Nederland, maar net zo goed in het buitenland, India, Dubai, Iran,

noem maar op,'' aldus Van der Hoeven, die met vrouw en twee kinderen in het

Brabantse Boxtel is genesteld. ,,Sparta volg ik natuurlijk nog wel, zij het op

afstand. Dat terwijl mijn ouders nog altijd op slechts 300 meter van Het

Kasteel wonen, in de Betje Wolffstraat. Maar toch, wedstrijden bezoeken, het

komt er maar heel zelden van. Toevallig staat er nu wel eentje genoteerd: 14

januari ga ik met een groep van acht vrienden naar Sparta-FC Utrecht. Ik kijk

daar nu al naar uit.''

Tekst: Louis Du Moulin