Kasteelkanjers: Mike Snoei heeft als trainende globetrotter zijn draai gevonden

Als voetbaltrainer je beroep is word je werkterrein nogal eens door het lot bepaald. De richting echter is dikwijls wel aan te geven. Zo nam Mike Snoei (52) zich voor om na drie dienstverbanden als hoofdverantwoordelijke in het vaderlandse betaald voetbal (respectievelijk Vitesse, Sparta Rotterdam, Go Ahead Eagles) zijn licht op te steken in het buitenland. ,,Ik wilde elders aan de slag, andere ervaringen opdoen, meer van de wereld zien,'' vertelt de volbloed Rotterdammer, die bij Feyenoord werd geschoold en via Excelsior in 1987 als speler op Het Kasteel neerstreek.

Ruim acht jaar na die keus voor 'het grote avontuur' kan hij alleen maar bekennen destijds een verstandig besluit te hebben genomen. ,,Al dat werk in den vreemde is niet alleen zeer leerzaam geweest voor mij als trainer, maar zeker ook als mens. Telkens weer een andere cultuur, nieuwe gebruiken, andere situaties, je wordt er gaandeweg zoveel wijzer van. En soms geldt dat zelfs ook voor mijn gezin. Toen ik twee jaar geleden in India zat heb ik mijn dochters laten overkomen om ook hen te kunnen laten zien hoe de mensen daar onder veel zwaardere omstandigheden leven. Daar nemen ze dan dus wel wat van mee!!

Henk ten Cate

Lang is intussen de lijst met zijn exotische halteplaatsen, waarbij aanvankelijk de reeds internatonaal gelauwerde Henk ten Cate zijn leidsman was. Als assistent van de Amsterdammer was Snoei actie bij achtereenvolgens in Griekenland (bij Panathinaikos), de Verenigde Arabische Emiraten (Al Ahli FC), Quatar (Umm Salal) en in China (Shandong Luneng Taishan).

In 2013 kreeg Snoei de kans om bij het Indiase Pune FC hoofdcoach te worden en zo op zijn eigen wijze de Hollandse School te doen wortelen. Het leek een droombaan, de alledaagse werkelijkheid was veel minder florissant. ,,Behalve dat ik een keer of vier, vijf flink ziek ben geweest door besmettingen, was het reizen daar door dat kolossale land enorm slopend. In China was ik qua afstanden wel wat gewend maar in India was het allemaal zoveel lastiger, bijna niet vol te houden. Na een jaar had ik daar dan ook wel genoeg van.''

Oekraïne

Waarna zijn voorlaatste uitdaging zich aandiende in de vorm van een mooie aanbieding uit Oekraïne, zijnde Metalurh Zaporizhya. Na rijp beraad en een zorgvuldige selectie tekende Snoei voor twee jaar met als uitgangspunt een club met veel mogelijkheden op basis van een fraaie nieuwe accommodatie plus een ambitieuze voorzitter. ,,Met hem kon ik best goed opschieten en hij wilde er ook echt wat van maken. Ik dacht gebakken te zitten, ondanks de moeilijke politieke situatie, totdat hij na een maand of vijf naar me toe kwam met de mededeling dat de club afstevende op een faillissement. De steun van het bedrijfsleven, waar hij op had gerekend, kwam er maar niet, hij moest de stekker eruit trekken. Daar sta je dan, wetende dat je achteraan kunt aansluiten in de rij van schuldeisers,'' loopt Snoei even leeg. ,,Natuurlijk denk je dan: Ik ben misschien te naïef geweest, anderzijds de hele aanloop naar mijn benoeming was zo serieus geweest, alles wees erop dat hier iets bijzonders van de grond zou worden getild.''

KNVB

Bekomen van die deceptie heeft Snoei intussen alweer genoeg omhanden als 'uitzendkracht' namens de KNVB naar landen die graag leren van Nederland Voetballand. Op dit moment vertoeft hij in de Keniase hoofdstad Nairobi om daar twee weken lang als docent collega-trainers te ondersteunen. Eerder deed hij hetzelfde op diverse plaatsen in Libanon. ,,Ditmaal ben ik er alleen naartoe gegaan, vorige keer samen met Johan Neeskens en Roger Schouwenaar, die vroeger onder meer bij AZ en Vitesse heeft gespeeld, wat extra interessant was, omdat je dan ook onderling elkaar nog veel te vertellen hebt. Het is mooi dat ik hiervoor in aanmerking ben gekomen, maar als het even kan wil ik weer voor langere tijd bij een club aan de gang. Bij voorkeur in het buitenland, want ik voel me zo langzamerhand toch wel een echte globetrotter.''

Sparta volgt hij, vanzelfsprekend veelal op afstand, meer dan menigeen zal vermoeden. ,,Ver van huis laat ik me door vrienden als Dick Molenaar, al jaren m'n financieel adviseur, altijd goed op de hoogte houden. Ben ik langer in het land, dan probeer ik toch even langs te komen op Het Kasteel. Ook in die magere jaren in de Jupiler League heb ik zo toch mijn wedstrijdjes meegepikt, dus mijn Spartagevoel is er nog steeds, hoor.''

Mooie tijd

Logisch vindt hijzelf. ,,Eigenlijk heb ik alleen maar mooie jaren bij deze club meegemaakt. Eerst als speler, waarbij van het publiek altijd veel waardering genoot, daarna als trainer van de jeugd en tot slot als hoofdtrainer ook nog twee prachtige seizoenen. Mijn voortijdige vertrek (tijdens de nacompetitie van 2005, die daarna onder Adri van Tiggelen tot het gewenste einde werd gebracht - LDM) had ik graag anders gezien, maar goed, dat soort dingen gebeuren nu eenmaal in het betaalde voetbal. Punt was dat het tussen ons als technische staf, Nico Jalink, Bas van Noortwijk en ik, niet klikte met algemeen directeur Peter Bonthuis. Was die verstandhouding beter geweest, dan was het vast anders gelopen.''